’t Prinske maakt plaats voor hoeve-ijs en koffie

Brasschaat, geboorteplaats van journalist Frank Raes en politicus Koen Geens en woonplaats van de Pfaffs, mag dan wel in 2006 uitgeroepen zijn tot de meest leefbare gemeente in de wereld, vanuit Gent met de auto is de gemeente ten noorden van Antwerpen alvast niet de meest bereikbare plaats van het land. Zelfs de Miksebaan, waar krantenwinkel ’t Prinske gesitueerd is, blijkt op het einde van de lente een open bouwwerf. Maar het mooie weer en het hartelijk onthaal van Natacha Prins (36), die samen met haar vier jaar jongere zus Nathalie de zaak uitbaat, maken veel goed. “We hebben deze dagbladwinkel in 2008 overgenomen”, begint Natacha haar verhaal. “Na meer dan tien jaar vonden we dat de winkel aan vernieuwing toe was.”

“Die renovatie is nog maar pas afgewerkt”, gaat ze verder. “Het was de bedoeling om de werken uit te voeren in 2020, maar daar stak corona een stokje voor. We hebben dan beslist om het dit voorjaar wél te doen. Eigenlijk is het bijzonder vlug en vlot verlopen. We hebben de winkel leeggemaakt op 27 februari en op 8 maart hebben we opnieuw kunnen openen.”

De oppervlakte van deze kleine dagbladhandel bleef gelijk, maar alles kreeg een grondige vernieuwbeurt. “Het voordeel is dat ik een zeer handige zus heb”, glimlacht Natacha. “Dat liet ons toe om heel veel zelf te doen. De gyproc werd wel geplaatst door vaklui, die ook hielpen met de elektriciteit. We hebben immers de volledige verlichting, die bestond uit buislampen, vervangen door ledverlichting. De muren, het plafond, alles werd vernieuwd en kreeg een nieuw likje verf.”

Wat opvalt bij het bekijken van de winkelinrichting is de verminderde ruimte voor pers. Maar daaruit mogen we niet besluiten dat het aanbod is verkleind, preciseert Natacha Prins. “We hebben minder plaats voorzien voor de magazines en de kranten, dat klopt, maar dat betekent echter niet dat we ons assortiment verkleind is. Dat is gewoon hetzelfde gebleven, maar we hebben de verschillende titels wat dichter bij elkaar gezet. Voor de sigaretten is het een beetje hetzelfde verhaal, met dat verschil dat er bij deze producten automatisch plaats vrij kwam door het verdwijnen van de muntsigaretten. We hebben ook nog overeenkomsten met de tabaksproducenten wat de facings van hun rookwaren betreft, al stelt de opbrengst daarvan niet zo heel veel voor.”

Kijken we naar het derde onderdeel van de drie klassieke pijlers dan zijn vooral de sportweddenschappen een opvallende aanwezige. ’t Prinske doet er niet aan mee. “Er werden ons ook al aanbiedingen gedaan om gokmachines te plaatsen, maar daar hebben we de ruimte niet voor. Er staat wel een automaat om de Lotto te controleren. Tja, de Lotto, dat blijft wel heel belangrijk.”

Dat de drie steunpilaren van de krantenwinkel – tabak, loterij en pers – vaak niet meer volstaan om een zaak rendabel te maken, ondervonden de zussen Prins ook. “We hebben ons assortiment uitgebreid met Ice-watches, in samenwerking met het bedrijf waar mijn zus ook deeltijds werkt. Maar de grootste vernieuwing is ongetwijfeld het schepijs dat we nu ook verkopen. We verkochten al ‘klassieke’ ijsjes, maar sinds de renovatie brengen we ook schepijs aan de man en verkopen we ook koffie. De toog die we daarvoor nodig hadden, hebben we zelf gemaakt.”

“We kozen voor artisanaal ijs, omdat er in de buurt weinig concurrentie is wat dat betreft. We werken daarvoor samen met “Boerenijsje” uit Lichtaart. Zij kunnen ons snel leveren als het nodig is. We bieden overigens ook ijs per liter aan. Broodjes verkopen helaas was geen optie, want er is hier enkele huizen verder een bakker.”

Het succes van de stap naar artisanaal schepijs inschatten, is niet evident. Zo zat het weer niet bepaald mee nadat de vernieuwde zaak opende. “We hebben een heel flauwe lente gehad”, zucht Natacha. “Maar we klagen niet. Ik zou zelfs durven zeggen dat we door corona meer klanten over de vloer hebben gehad. De wegenwerken in de buurt maken onze winkel nu een stuk minder toegankelijk, al wordt er niet voor onze deur gewerkt. Het is wel zo dat er nu een pak minder passanten langskomen. Normaal gesproken hebben we ongeveer 280 klanten per dag, dat is momenteel  teruggevallen naar ongeveer 200. Dat scheelt toch een slok op een borrel en de ‘chantier’ zou pas verdwenen zijn in juli.”

Toch ziet zij de toekomst positief tegemoet. “Eens die werken achter de rug zijn en het weer een paar weken meezit, dan zal de verkoop wel weer de goede richting uitgaan. We hebben van onze klanten ook zeer veel positieve reacties gekregen in verband met de renovatie, ook al omdat we maar een weekje gesloten waren. Er waren ook wel een paar nostalgische reacties van klanten die het jammer vinden dat er nog maar eens een ‘oud’, ‘klassiek’ winkeltje is verdwenen.”